16 listopada 2016 Tak stwierdził Europejski Trybunał Praw Człowieka w wyroku M.N. i inni przeciwko San Marino – wyrok ETPC z dnia 7 lipca 2015 r., skarga nr 28005/12. Skargę do Trybunału wniósł obywatel Włoch, który sprzeciwił się wydaniu jego dokumentacji bankowej prokuraturze przez bank z San Marino. Wydanie i zatrzymanie dokumentów miało miejsce na potrzeby postępowania karnego w sprawie prania pieniędzy, które nie miało związku ze skarżącym. Przed Trybunałem skarżący zarzucił, iż przekazanie jego danych osobowych i korespondencji stanowiło naruszenie jego prawa do poszanowania życia prywatnego, chronionego w art. 8 Konwencji o prawach człowieka. Trybunał zgodził się z tą argumentacją i uznał, iż dokumenty bankowe dotyczące konkretnej osoby, bez względu na to, czy zawierają informacje „wrażliwe”, czy nie, są danymi osobowymi korzystającymi z ochrony na podstawie art. 8 Konwencji. Tym bardziej, że dokumenty te obejmowały również korespondencję papierową i elektroniczną prowadzoną z bankiem, a prawo do ochrony prywatności korespondencji zostało wyraźnie przewidziane w postanowieniach art. 8 Konwencji. Bez znaczenia przy tym pozostaje, czy korespondencja taka znajduje się w posiadaniu banku, czy osoby prywatnej. Pomimo, iż prawo San Marino przewiduje możliwość udostępniania organom ścigania dokumentacji bankowej na potrzeby postępowań karnych, Trybunał uznał, iż w przedmiotowej sprawie wydanie dokumentów nie spełniło konwencyjnych gwarancji poszanowania życia prywatnego i korespondencji. Przede wszystkim skarżącemu nie przysługiwały żadne gwarancje proceduralne, które pozwoliłyby mu na zaskarżenie decyzji prokuratora. Tym samym prawo skarżącego do poszanowania jego prywatności i korespondencji nie podlegało żadnej skutecznej ochronie w prawie krajowym. CategoryPRAWO, Prawo Bankowe Like Tweet +1 Pin it